دلتنگی

فرزند مثل یک پرنده است که دو بال دارد یک بال آن پدر است . یک بال آن مادر است اگر یک بال نداشته باشد نمی تواند پرواز کند ، دلتنگی...

وقتی مدرسه می رفتید

معلم ، با خط کش کف دستانتون زده ؟

معلم بودید چطور ؟

هوای سرد زمستون دستهای ورم کرده صورت سرخ شده از سرما .و الا آخر .......‌

کمی فکر کنیم تا بعد

دلتنگی...

یادش به خیر کنکور سالهای خیلی دورسال ۵۳ بود برای مراقب کنکور در دانشگاه تهران ، دانشکده علوم انتخاب شدم ،دانشگاه تهران خیلی مجهز بود برای برگزاری کنکور، از نظر صوتی بی نظیر بود، و اینکه همه دانشگاه تهران را می شناختند، و راحت پیدا می شد و داوطلبان گم نمی شدند ، ( وقتی شهرم طهران بود )بگذریم هدف نوشتن مداد مشکی است .در روز کنکور صحنه های جالبی می‌دیدی، یک داوطلب وارد سالن شد و سرش پایین به دنبال شماره خودش که روی صندلی دسته دار بود می گشت ،وقتی او روی صندلی خود نشست دیدم ۱۲ عدد مداد مشکی تراشیده تو دستش است و با یک پاکن دو رنگ و یک مداد تراش قرمزرنگ ،مونده بود مداد ها را کجا بگذارد یکی را بدست گرفت و بقیه مداد را با احتیاط زیر صندلی خود گذاشت ،اما تا آخر مراقبش بودم، فقط همان مداد اولی را استفاده کرد ،یاد آقای توکلی که می‌آید تلویزیون و با آن صدای رسایش سالهای سال این جمله را می گفت :دانش آموزان عزیز ، مداد مشکی و پاکن و تراش به همراه خود داشته باشیدیادش به خیر ، دلتنگی...

پدر خیلی به جمعه اهمیت داد ، بعد از نماز صبح برای اموات قرآن می خواند پدر ، و مادر عزیزم ، روحتان شاد ، دلتنگی...

آیا می دانید تصنیف چیست ؟وقتی فقط رادیو داشتیم ، و رادیو برایمان بسیار جالب بود ، (البته الان دوست من رادیو است دوست قدیمی من )،وقتی موزیک از رادیو پخش می شد می دانستیم که چه ترانه ای الان می‌خواهد پخش بشه ،فورا مداد و کاغد می آوردیم تا شعر را بنویسیم ،که فقط یک خط کامل می نوشتیم و بقیه ناقص بود ،گاهی صدایی از کوچه می آمد که فردی دارد ترانه می خواند ، او تصنیف فروش بود ،تصنیف دو برگ کاغذی داشت که دو ترانه داخل آن نوشته شده بود و عکس خواننده مربوطه پشت آن بود ، خلاصه گاهی ۵ ریال می دادیم و اون تصنیف را می خریدیم ،دنیای دیروز و پری روز متفاوت بود ،اما حالا چی ؟فوری همه چیز در دست رس استآینده چه خواهد شد ؟این هم ماجراهای تصنیف و تصنیف فروشاز زبان یک پری روزی دلتنگی...